سازه های چوبی بدون شک سازه های جذاب و از نظر معماری جالبی برای سکونت انسان، اقامت در تمام طول سال و اهداف دیگر هستند.
از لحاظ تاریخی، دیوارهای چوبی به صورت تک لایه از چوب با عرض 200 تا 400 میلی متر طراحی شده اند. برای حفظ و سالم ماندن این دیوارهای چوبی نیازمند ایزوگام فروز شرق می باشد.
اتصالات دیوارهای چوب و جزئیات نازک کاری برای جلوگیری از اتلاف حرارتی ساختمان به دلیل نشت هوا آب بندی شد.
آنها به روش های مختلف با تأثیرات مختلف بر روی تنگی هوا ساخته شدند.
اتلاف حرارتی قابل توجهی از انتقال حرارت از طریق دیواره چوب حاصل می شود. طراحی این سازه ها از نظر افزایش تقاضای عملکرد حرارتی به دلیل صرفه جویی در انرژی و تاثیر محیطی ناکافی شد.
به منظور کاهش انتقال حرارت، یک دیوار چوبی چند لایه با استفاده از عایق های مختلف در سمت دیوار داخلی طراحی شده است که منجر به بهبود عملکرد حرارتی دیوار چوب می شود.
استفاده از لایه های سد بخار با کارایی های مختلف می تواند از انتقال رطوبت هوای داخلی به ساختار و تراکم بخار آب در داخل سازه جلوگیری کند، در نتیجه شرایط مساعد برای تجزیه زیستی چوب را از بین می برد
عایق حرارتی اعمال شده بین ناودانی ها و در حفره سرویس می تواند بر پایه آلی یا معدنی باشد، با انتقال حرارت، انتشار و سایر خواص مختلف.
فضای داخلی با روکش چوبی یا تخته معدنی و دیوار خشک به پایان رسیده است. هدف طراحی دیوار چوبی چند لایه دستیابی به خواص عملکرد حرارتی مورد نیاز مانند ضریب انتقال حرارت است.