فرش همیشه جزء ضروری زندگی بشر بوده است. روش استفاده از پشم به هزاران سال قبل برمی گردد. قدیمی‌ترین اثر فرش گره‌دار ریشه در سیبری دارد و به ۵ سال قبل از میلاد برمی‌گردد.
اما امروزه انواع فرش ها دستبافت نظیر فرش چله ابریشم 6 متری در سراسر جهان با نوع بافت آن مناطق قابل دسترسی می باشد.
این تکنیک در همه جای کره زمین مصادف با استفاده از ساخت قطعات زینتی برای کف است پتو برای ماه های سردتر.
این کفپوش پشمی گوسفندی به تدریج به تاریخ پیوست و تبدیل به یک شی معمولی، روزمره اما پوشیدنی شد.
از تکینگی های فرهنگی سازندگان آن. در مراکش، در شهرهای امپراتوری و همچنین در بر این گونه است تبدیل به صنعتگری شود که در کنار سنت های بزرگ بافندگان اروپا، ایران، آسیا و اُو جایگاه خود را پیدا کند.
در مراکش، این صنعت فرش بر اساس دو خط توسعه یافته است. اگر فرش های ساخته شده در شهرهایی مانند رباط، Fè الهامات شرقی خود را که در پایان دوره مجلل اندلس ظاهر شد، زمانی که صنعتگران پس از آن در اسپانیا حاضر شد تا حدود قرن پانزدهم به مراکش بپیوندد، فرش سنت بربر به نظر می رسد خود را ثبت کند.
زمان های قدیمی تر در واقع می توان تطابقاتی را بین برخی از نقوش سنتی و نقاشی های سنگی مشاهده کرد که قدمت چندین هزار ساله دارد.
فرش بربر بیش از همه زنان بربر است، این زنان ساکن روستاها و روستاها کوه های اطلس از مادر به دختر، تکنیک‌های بافتنی را مانند نقش‌هایی که در آن جا می‌کشند، منتقل می‌کنند ترکیبی از هندسه انتزاعی و معمایی، نمادهای خط تیفیناغه، نوشته اجدادی مردم آمازیغ، یا حتی تصاویر جهانی که صحنه های زندگی روزمره را نشان می دهند شکل حیوان، نقاشی پرندگان، شتر و غیره.
قالی بافی یک فعالیت حیاتی برای این خانواده های بربر سنت شبانی است که پیدا می کنند یکی از منابع اصلی درآمد آنهاست.
در نهایت، فرش بربر پژواک سرزمین‌هایی است که در طول سال‌ها از این قبایل استقبال کرده‌اند به ویژه از زمان بی تحرکی آنها، تنظیم هویت آنها.
بنابراین هنر فرش بربر با مناطق مختلف مراکشی که در اطراف زنجیره قرار دارند متفاوت است.
