بازی با اسباب بازی ها بخش مهمی از پیری است. کودکان کوچکتر از اسباب بازی ها برای کشف هویت خود، کمک به شناخت، یادگیری علت و معلول، کشف روابط، قوی تر شدن از نظر جسمی و تمرین مهارت های مورد نیاز در بزرگسالی استفاده می کنند.
بزرگسالان گاهی از اسباب بازیها مانند تفنگ کلت اسباب بازی ساچمه ای برای ایجاد و تقویت پیوندهای اجتماعی، آموزش، کمک به درمان، و یادآوری و تقویت درس‌های دوران جوانی خود استفاده می‌کنند.
به اکثر کودکان گفته شده چه کسی؟ با هر چیزی که پیدا می کنند، مانند چوب و سنگ، بازی کنند. اسباب‌بازی‌ها و بازیها از مکان‌های تمدن‌های باستانی به دست آمده‌اند و در ادبیات کهن از آنها یاد شده است.
اسباب‌بازی‌های حفاری شده از تمدن دره سند 3010-1500 قبل از میلاد شامل گاری‌های کوچک، سوت‌هایی به شکل پرندگان، و میمون‌های اسباب‌بازی است که می‌توانند از یک رشته به پایین سر بخورند.
اولین اسباب بازی ها از مواد طبیعی مانند سنگ، چوب و خاک رس ساخته می شدند. هزاران سال پیش، کودکان مصری با عروسک هایی بازی می کردند که دارای کلاه گیس و اعضای متحرک بودند که از سنگ، سفال و چوب ساخته شده بودند.
با این حال، شناسایی شواهد اسباب‌بازی در مصر باستان بسیار دشوار است که با قطعیت در پرونده‌های باستان‌شناسی شناسایی شوند.
مجسمه‌ها و مدل‌های کوچک موجود در مقبره‌ها معمولاً به عنوان اشیاء آیینی تعبیر می‌شوند. آنهایی که از سایت های سکونت گاه ها هستند، راحت تر به عنوان اسباب بازی برچسب گذاری می شوند.
اینها عبارتند از فرفره، توپ های فنر و مدل های چوبی حیوانات با قطعات متحرک.
در یونان باستان و روم باستان، کودکان با عروسک های ساخته شده از موم یا سفال مانند چوب، تیر و کمان و یویو بازی می کردند.
زمانی که کودکان یونانی، به ویژه دختران، به بلوغ رسیدند، رسم بر این بود که اسباب بازی های دوران کودکی خود را قربانی خدایان می کردند.
در آستانه عروسی، دختران جوان در حدود چهارده سالگی عروسک‌های خود را به عنوان مراسمی برای عبور از بزرگسالی در معبدی عرضه می‌کردند.
قدیمی ترین پازل مکانیکی شناخته شده نیز از یونان باستان می آید و در قرن سوم قبل از میلاد ظاهر شد.
این بازی شامل یک مربع بود که به 14 قسمت تقسیم می شد و هدف آن ایجاد اشکال مختلف از مهره ها بود. در ایران «قفل پازل» از اوایل قرن هفدهم ساخته شد.
